Wat is organische architectuur? 

Kunst geeft niet het zichtbare weer, maar maakt zichtbaar.

Paul Klee

In de organische architectuur gaat het niet om een bepaalde stijl, maar om het vinden van de passende vorm voor een bepaalde opgave. De pioniers van de organische architectuur plaatsen daarbij elk hun eigen zwaartepunten. Voor een deel overlappen deze elkaar, voor een ander deel zijn ze verschillend.

Frank Lloyd Wright (1869–1959) had een bijzondere aandacht voor de relatie tussen gebouw en omgeving. Gebouw en landschap dienden elkaar te versterken.
Antoni Gaudí (1852–1926) was gefascineerd door materialen en de werking van krachten in de constructie. De vorm van zijn constructies vertelt over de krachten die erin werkzaam zijn.
Rudolf Steiner (1861–1925) wilde vormen scheppen die uitdrukking zijn van innerlijk leven en daaraan appelleren.
Voor Louis Sullivan (1856–1924) vormde de functie het uitgangspunt. Vorm en functie dienden een eenheid te vormen.

Deze invalshoeken zijn niet tegenstrijdig, maar vullen elkaar aan. In de levende natuur is het immers ook zo dat een vorm zowel bepaald wordt door invloeden van binnenuit, als van buitenaf.

Zo bezien is vorm in de organische architectuur geen uitgangspunt, maar het resultaat van invloeden die van binnenuit, vanuit de omgeving, vanuit materialen en krachtswerkingen en vanuit de ideeele achtergrond werken. Wanneer het lukt vorm zo te hanteren, dan kan een gebouw door haar vormgeving vertellen over het wezen van de bouwopgave.

print deze pagina...